- SILVANUS
- I.SILVANUSpraenomine Iulius, Gallus, Boniti Ducis fil. sub Constante, exercitibus in Galliis praefuit, Gallô dein Caesare a Constantio occisô, Imperator in Gallia dictus, die 28. Imperii, a Legionibus, a quibus praesidium speraverat, peremptus est. Eius memoriam servat nummus, cum Inscr. DN. FL. SILVANUS P. F. AUG. de quo aliisque nonnullis Burdigalae effossis, in quibus Silvani et Constantis Caesaris imago, vide Arn. Ferronum Consuet. Burdigal. l. 2. et Car. du Fresne Dissertatione de inser. aevi Numism. n. 59. nec non supra, voce IuliusII.SILVANUSquivis silvester Daemon apud Gentiles, uti Passeratius notat ex Glossographo ad Propertium l. 4. eleg. 4. Hinc et Plutarchus in Parallelis cum Pane cum eundem facit. Virg. vero distinguit Georgic. l. 2. v. 494.Panaque, Silvanumque patrem, Nymphasque sorores.Ubi Servius, Pan Syringam amavit, Silvanus autem Cupressum. Unde apud eundem Poetam hic cupressum ferens introducitur, Georgic. l. 1. v. 20.Et teneram ab radice ferens Silvane cupressum.Qui proin dendrophoros in veter. Inscr. dicitur. At Pan cum fistula et pedo et corona e pinu et pelle hinnuli formabatur. Sic Faunos a Silvanis discriminat Ovid. Metam. l. 1. v. 192.Sunt mihi semidei, sunt rustica Numina Fauni,Et Nymphae Satyrique et monticolae Silvani etc.Triplicem vero Silvanum facit Macrobius, et Auctor lib. de agrorum fin. Domesticum, possessioni consecratum, Agrestem, Pastoribus, et Terminalem, cui lucum in confinio dedicabant. Atque hic proprie Silvanus, qui primus in terra lapidem finalem posuisse olim creditus est. Alius ab eo Mars est cognomine Silvanus, i. e. Mars Rusticus seu Silvestris: Uti et Hercules Silvanus, apud Victorem, Rusticus indigetatur Lampridio. Qui Hercules similiter a Silvano Patre, quem Αἰγιπάνα Graecis dictum vult Plutarchus, diversus est, licet plerumque ambo σύμβωμοι et σύνναοι; ponerentur. Hinc in antiqq. Inscriptionibus legitur, SILVANO ET HERCULI, et in aliis, HERCULI ET SILVANO: quomodo et cum Marte coniungebatur. Potius Hercules Silvanus cum Marte Silvano idem: nam Herculem et Martem apud Pontifices eundem habitum, notat Macrob. l. 3. Saturn. c. 11. Sacris etiam, quae pro bobus, ut valerent, Marti Silvano fiebant, mulier adesse vetabatur, ut nec sacris Hercules intererat, vide Catonem c. 83. et plura hanc in rem, apud Claud. Salmas. ad Solin. p. 414. item voce Silvanus.III.SILVANUSvide Pompeius, it. Pomponius.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.